|
|
|
|
Zondag… |
Zondag wél golfnieuws.
Maar dan vanuit Italië. Om parallel met www.golf.be te blijven lopen…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
“Le Betulle” topt meestal |
Als je iedere rechtgeaarde Italiaanse golfer vraagt wat de “numero uno” van hun zalige land is, dan krijg je meestal “Le Betulle” als antwoord.
Dat is de roep-, lees hier koosnaam van Golf Club Biella.
Betulle is het Italiaans voor berkenbomen. En die geven de baan een extra stijlrijk cachet. Dat alles in een begeleidende oorverdovende stilte. Biella ligt immers bij Valcarozza ver van de hectiek die Noord-Italië vaak kenmerkt.
De club werd in 1958 gesticht. Golfbaanarchitect John Morrisson was naar toenmalig eigen zeggen in de wolken met het golfend terrein dat hij daar aangeboden kreeg om “Le Betulle” te concipiëren. Het werd, volgens velen, Italiës mooiste.
Haast 6.500 meter tellend vanaf de back tees is deze” Miss Italia” wel een heuse tester. Ook erg aantrekkelijk qua sportieve uitdaging én, voor velen nog belangrijker, vanuit visueel oogpunt. Vooral de zestiende hole wordt als signature hole aangeduid. Een par 5 met schitterend zicht op de Alpen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
“Greenfeeën? Neen, eerder lid worden...” |
Greenfeeën was tot niet zo heel lang geleden een quasi onbekend begrip op de Italiaanse topbanen. Ooit vertrouwde een wat bejaarde “Contessa” me in de golfshop van Villa d’Este (foto) toe dat men dat vroeger nooit deed.
“Hadden we in die tijd zin om een bepaalde baan te spelen, dan werden we er lid…”, stelde de klasrijke dame die naast een lidmaatschap op Villa d’Este ook lid was op Circolo Torino en Milano Golf Club.
We durven, rekening houdend met de gigantische inkom- en lidgelden die er gevraagd worden, niet uitrekenen wat het haar gekost heeft. Haar horloge en juwelen verraadde echter dat dit voor haar maar kleingeld moet geweest zijn...
|
|
|
|
|
|