De voorlaatste trip in onze Tour du Limburg ging richting Nederlandse grens. De Maastrichtsche dus waar Golf Club Lanaken golft.
Een trip die we steeds met een brede glimlach ondernemen. Mijn vaste golfmaten overigens ook.
“Wat een rust hier…”, hoor ik telkens uit hun mond rollen.
Dat komt bovenop de appreciatie over de baan en de club. “Perfecte ontvangst”, “schitterend sfeertje” en “een baan die je als golfer test” zijn ook dingen die ik telkens hoor.
Iets wat ik alleen maar kan beamen.
De championship course lag er andermaal erg goed bij. De greens waren andermaal top.
Ja, die greens. Ik vind ze de moeilijkste, lees hier meest uitdagende van de hele provincie. Zeker wanneer men de vlaggen op enkele “sportieve” plaatsen plant.
En dan heb je uiteraard nog de “moeilijkste hole van Limburg”.
Je kan er oeverloos over discussiëren en er een andere aanduiden, maar volgens hij is de slothole van de Maastrichtsche de moeilijkste hole van deze golfprovincie.
Je drive moet meer dan spatrecht juist zitten met een dreigende out-of-bounds rechts, gapend struikgewas links en een paar op ballen verlekkerde bunkers.
Eens die eerste hindernissen goed genomen, rest je een nog meer stresserend en vooral lang shot naar een goed verdedigde green. Hier worden geen gevangenen genomen.
De dood of de gladiolen? Voor mij was het ditmaal de dood…
|