Op Golf Club Lanaken maait men de fairways via GPS. Dus geen greenkeeper meer op de maaier.
Eens die grasmaaier zijn job gedaan heeft, meldt het ding dat en stuurt een greenkeeper de maaier naar een andere fairway om daar te gaan maaien.

Dus verschiet niet als je op de Maastrichtsche een onbemande maaier ziet.
De man in de buggy op de achtergrond had schrik voor een frontale botsing...;-)

Mijn flightgenoten van donderdag hadden me warm gemaakt om nog eens Royal Sart Tilman te spelen. “De baan ligt er prachtig bij en vooral de greens vergeven…” Wat daar niet altijd het geval is wanneer die greens bliksemsnel zijn. Dat waren ze niet. Zelfs zompig door een fikse nachtelijke stortbui.

Niet dat dit soelaas bracht. De greens op Sart Tilman blijven soms diabolisch. Nu wist je echt niet op de bal ging uitrollen of remmen. Of er lijn zou genomen worden of niet. Voeg er aan toe dat mijn driving niet je dat was. Wat frustratie dus.

Gelukkig was er ten opzichte van woensdag wat veranderd in het mooie clubhouse. Ditmaal kon er wel bier geschonken worden.
Martine, Sonja, Jan en Jean vroegen woensdag een biertje… dat niet voorhanden was. De jobstudent achter de toog wist niet hoe hij een ton moest aansluiten. Dat is ondertussen bijgesteld.
Jupiler. Mannen weten waarom…

3. Kingsbarns

Mijn podium. Daar staat Kingsbarns nog steeds op. Weliswaar niet meer op het hoogste schavotje. De links course ten zuiden van St.Andrews positioneerde zich jarenlang als mijn nummer één. Die plaats heeft Kingsbarns moeten afstaan aan het duo dat we morgen en overmorgen presenteren.

Wat Kingsbarns zo aantrekkelijk maakt? Allereerst de twee adembenemende baaien waar de baan langs ligt. Ook de variatie in holes die op de koop toe belonend zijn voor een goed shot. Wat op oudere links courses niet altijd het geval is. “Best of both worlds” dus.

Kingsbarns moest echter het hoofd wat buigen voor nieuwere banen met dezelfde filosofie. Lees morgen en overmorgen maar.