Ik heb het geluk vaak op de verschillende Limburgse golfbanen een rondje te lopen. In én uit vorm... Met én zonder goede baancondities... In én uit wedstrijdmodus... Wél steeds in leuk gezelschap.

Wat ik vanuit mijn naar handicap 8 gesukkeld niveau de moeilijkste golfbaan van Limburg vind? Het onvoorwaardelijke antwoord luidt dan Millennium vanaf de “64”, dus de black tees. Zeker als je daar naar “greens in regulation” hengelt. Dan blijk ik duidelijk te kort geworden. Wat echter niet wil zeggen dat je dan minder goed gaat scoren. Het komt er dan vooral op aan je derde of vierde slag bij de pin te deponeren om toch naar de par te reiken.

"Op Limburg Golf Houthalen, volgens mijn persoonlijke mening de tweede moeilijkste Limburgse baan, heb je die extreme lengte niet meteen nodig. Wel moet je shot naar de green hier spatjuist zijn. Ook de doglegs eisen perfecte teeshots. Zo is hole 14, sinds de twee Omniums die ik ooit betwistte, al jaar en dag een nagel aan mijn “golf”doodskist.

Golf Club Lanaken is mijn nummer drie. De moeilijkheidsgraad wordt daar vooral door de greens de hoogte ingejaagd. “Three putt country” loert daar overal. Zeker als de greens snel zijn. Spiegelven Genk, Flanders Nippon Hasselt en Golfforum Lummen plaats ik zowat op dezelfde hoogte."

Op Spiegelven zijn er een paar holes die je scorekaart helemaal kunnen verknallen. Ik denk hier aan de combinaties 7-8 en 16-17. Hole 8 is, met haar lengte én piepkleine green, volgens mij dé moeilijkste par 3 van héél Limburg. Zelfs moeilijker dan Spiegelven-zus hole 17 of Millenniums 8^ste.
Flanders Nippon Hasselt eist in eerste instantie rechte slagen. Lukt je dat, dan is de slag naar de green een heel eind makkelijker. Maar eens op die green is de klus nog niet geklaard. Zeker als men voor sportieve pinposities voorgeschoteld krijgt.
Perfect ijzerwerk is ook op Golfforum Lummen een absolute must. IJzers zijn echter niet meteen mijn cup of tea. Daarom best wat hybrides in mijn bag. Ik wil dat deze winter wat bijsturen en trachten weer leuke lange ijzers te slaan. Wat ik absoluut nodig heb om mijn niveau enigszins te behouden. Ooit 4,2 en nu 8,1. De verdubbeling lonkt om de hoek.
Gelukkig komt de allesomvattende zin van topcoach Pete Cowen me ergens ter hulp. “Xavier, you can’t beat age…”
Inderdaad.