We herinneren ons nog onze eerste start op de Old Course. Dat moet ergens begin negentiger jaren van vorige eeuw geweest zijn.
Starttijd iets voor het middaguur. In stralende zon. Pakweg een honderdtal mensen stonden daar pal voor het R&A Clubhouse naar de eerste tee van de Old Course te turen.

Ook naar die drie Limburgse mannetjes aangevuld met een stoere Zweed die daar wat oefenswings deden om de zenuwen weg te vegen. Want zenuwen hadden we. Dé Old Course… Het aanblik van de eerste fairway boezemde wel vertrouwen in. Hemelsbreed, zeker als je deze van hole 18 er bij nam. Maar toch, kippenvel…

Eentje van ons, niet ik, wilde adrenaline pompend een megadrive slaan. Het werd echter een megaslice. Links over de fairway van de achttien, over de fairway van de één, over de putting green en de weg naar het strand tot haast op dat strand.
We hoorden gegniffel in onze rug. Van diegenen die ons, wat afgunstig, naar de tee hadden zien stappen. Wij wel, zij niet…

Gelukkig was de mijn drive spatrecht. Haast in de Swilcan Burn. Met de hulp van de in de rug staande wind. Op de back nine was het dus afzien.
Nu, voor de derde maal, liep het wél vlot.
Volgende week het relaas van onze St.Andrews-rondjes.