Het is een steeds terugkomend feit. Als ik een paar Italiaanse collega’s vraag welke golfbaan de “numero uno” van hun land is, krijg je nauwelijks een unaniem antwoord. Sommigen zweren bij Biella “Le Betulle” (foto).

Anderen schuiven Royal Park I Roveri bij Turijn naar voor. Je hebt er ook die een absolute voorliefde voor Villa d’Este hebben. En zo kan ik nog een tijdje doorgaan.
Wel komen de commerciële, lees hier toeristisch gerichte banen nauwelijks in de brede top van hun lijstjes voor. Op dat vlak heeft Italië echter wel een inhaalbeweging ingezet. Veel later dan andere Zuid-Europese landen.

Die nieuwe banen passen immers niet in het DNA van het Italiaanse golfgebeuren. Golf is in “Bella Italia” nog steeds iets van de “alta società”. Wat door de torenhoge inkom- en lidgelden van heel wat Italiaanse golfclubs bewezen wordt. Deels daarom golfen er relatief weinig van de in het totaal 61 miljoen Italianen.
Volgens de European Golf Association zijn er zo’n 85 750 golfers. Slechts een twintigduizend meer dan in België dat op dat vlak toch een golfdwerg is.
Maar ook dat betert. Grotendeels door net die nieuwe, toeristische golfbanen.