Ik had via via daar een tee time kunnen versieren. De baan was toen nog strikt privé. Men had me gezegd dat we onmiddellijk van het terrein zouden “geëvacueerd” worden als eigenaar Marcel Baron Bich zou komen opdagen. De kans was wel klein, want Marcel Bich, die steenrijk geworden was met zijn Bic’s, was toen erg ziek. Hij overleed overigens het jaar nadien.

Naast Les Bordes, stond ook La Carte, Ardrée en Cheverny op ons programma. Toen we Ardrée speelden, hing er een bord met de “menu du jour” voor de volgende dagen. Twee dagen later zou er “Boudin Blanc de Rethel” geserveerd worden. Bij één iemand, steeds weer dezelfde, kwam het water in de mond.

Eens de ronde afgewerkt op een baan die niet echt de moeite was, kwam hij met het voorstel hier nog eens te komen spelen. “Overmorgen bijvoorbeeld…”. Ik en met mij de anderen wisten meteen waarom hij daarop aandrong. Die witte worsten van Rethel.

Hij heeft die avond en de dag nadien als zijn overtuigingskracht moeten aanwenden om ons weer, zestig kilometer verder dan onze hub “La Carte” in Chouzy-sur-Cisse, te rijden voor die “boudins”.
En andermaal een golfrondje dat ons weer niet boeide, met na negen holes een stop om die witte worsten te verorberen.