|
|
|
|
Haast vierhonderd golfbanen, heel wat onuitwisbare herinneringen… |
Mijn vrouw…
Royal Zoute hanteert strikte handicapregels. Zo moet je minstens handicap 24 hebben om de Championship Course, daar “l’Extérieur” genoemd, te mogen spelen. Dat was vorige eeuw ook al. Een Limburgse tweede verblijver in Knokke-Heist wilde die baan eens spelen. Alleen was zijn handicap 26, dus net niet “goed genoeg”.
Toch waagde ik het er op om hem, die het een paar keer tevergeefs geprobeerd had met anderen, op de baan te krijgen. De starter was echter weer meedogenloos. Eerst had ik mijn handicapbewijs, ik toen reeds naar hcp 12 gedaald, getoond. Nadien moest hij zijn federatiekaartje tonen. “Handicap 27… Dan mag hij niet op “l’Extérieur”,… gromde de starter die wijd en zijd als onvermurwbaar berucht was. Ik zag de moed van mijn medespeler in zijn golfschoenen zakken. Weer niet?
Toen kreeg ik een ingeving die zijn dag maakte. “En als het mijn vrouw was…”, knipoogde ik naar de starter. Dames moesten toen slechts handicap 32 hebben om op de Championship Course te mogen.
Hij keek me aan en zelfs zijn glazen oog begon geamuseerd te glunderen. “Neem je “vrouw” maar mee…” luidde het uiteindelijk. “Maar geen ruzie maken” voegde hij er schalks aan toe.
Mijn medespeler betaalde daarop wat meer dan zijn greenfee…
|
|
|
|
|
|