|
|
|
|
| Haast vierhonderd golfbanen, heel wat onuitwisbare herinneringen… |
|
Ah, golfen…
Een golfbaan in het zuiden van Frankrijk die we niet bij naam noemen. Je zal lezen waarom… We kwamen, ook eind vorige eeuw, met onze huurauto aangereden en zagen dat de grote ijzeren ingangspoort naar de club toe gesloten was. Effe op de parlofoon gedrukt waar vlug “Allo?” werd gezegd. Ik uitgelegd dat we er kwamen golfen. “Ah, golf…” hoorde ik de man aan de andere kant van de parlofoon verrast zeggen.
De poort ging daarop automatisch open. Voor we onze auto geparkeerd hadden, stond er al iemand naast ons. Hij vroeg wanneer we wilden afslaan. “Dat kan meteen…” stelde hij er haast dwingend bij. Wat we dan ook deden, zonder eerst onze blikken te richten naar de parking van het Château waar er een stel Ferrari’s, Lambo’s en Rollsen stonden (wel niet deze foto...). Wat verder ook twee helikopters. Maar geen menselijke beweging.
Iedereen zat blijkbaar binnen. We genoten van ons rondje op de Gary Player-baan, maar zagen tot driemaal toe iemand met een buggy naar ons toerijden en vragen of alles OK was. Meteen wisten we dat ze ons in het oog hielden. Dat bevestigde ook mijn gevoel dat er daar aan heel andere dingen dan golfen gedacht werd.
Het woord begint met “M” en eindigt met “A”…
Dat is, meer dan twintig jaar na datum , wellicht anders geworden. Het geheel, en zelfs meer..., zal ondertussen wel witgewassen zijn.
|
|
|
|
|
|
