You may pass…
County Louth, een “hidden gem” of verborgen juweel aan de Ierse oostkust. Ook dit jaar wilden we er naar toe, maar…
Een topclub en dito baan die low profile wil blijven. Waar de Irish Open in 2004 wel wat verandering in bracht. Meestal vraagt men, wanneer we ergens een “hidden gem” aan doen, waarom we de club hebben gekozen en vooral waar we vandaan komen.
Meestal verwart men ons met Duitsers. Niet bepaald de meest geliefde nationaliteit op de Britse Eilanden. Zo hebben we in een Welshe pub ternauwernood een relletje kunnen vermijden toen een aangeschoten klant Basil Fawlty nadeed met zijn “Don’t mention the war”-ganzenpas. Daar was even diplomatie voor nodig…
Maar terug naar County Louth. Prachtig ontvangen, ook op de tee waar twee leden geduldig wachtten tot we afgeslagen hadden. “Of ze niet voor wilden…?” vroegen we hen. “No, thank you. Enjoy the course…”, antwoordden ze Brits beleefd.
Hole 1 vlotte niet al te best. Wat de heren achter ons ook zagen. Die hadden nauwelijks slagen nodig om de green te halen. Ze stonden daar dan ook te wachten vooraleer de ons tee shot op hole 2 gedaan hadden.
Nou ja, tee shot. Eén van mijn medespelers slaagde er in zijn bal in een hoek van… negentig graden van tee 2 naar green 1 te spelen. Tussen de benen van onze achterliggers door. Schaamte uiteraard.
De twee heren zijn ons voorbijgetrokken zonder ook maar één woord te zeggen. Ik hoorde hen wel “bloody foreigners” denken.
|