Over die duin én bunker…
Prestwick Golf Club. Hier werd in 1860 de allereerste Open betwist. De wedstrijd werd gehouden omdat de leden van Prestwick Golf Club, die toen 12 holes telde, wilden weten wie de Champion Golfer was.
Alan Robertson (foto) was immers het jaar voordien gestorven en werd toen terecht beschouwd als de beste golfer in het land. De traditie wil dat Robertson nooit een wedstrijd verloren heeft als hij voor geld speelde… Acht spelers traden toen aan.
Willie Park won de eerste Open voor Old Tom Morris. Prestwick Golf Club is een plaats die bol staat van traditie. Het was ook even zoeken waar men onze fourball kon inpassen. Prestwick is, zoals veel Britse traditieclubs, een two ball-club.
Wat lukte. Twee caddies gevraagd, duidelijk rotten in het vak.
Hole 1 greep ons meteen bij de keel. De fairway loopt pal naast een… drukke spoorlijn. Je moet ook een forse drive hebben om überhaupt de fairway te halen. Wat lukte.
Hole 2 was een “easy” par 3. Eén van de originele holes vanuit 1851. We voelden ons even Old Tom Morris… Dan hole 3.
De “Cardinal” is een par 5 van zo’n 480 meter. Een hole die eveneens uit de beginjaren van Prestwick stamt. Alleen… Als we zonder caddie gespeeld hadden, dan hadden we begot niet geweten waar we ons tweede shot naar toe moesten doen.
Rechts was er een beekje, Pow genaamd, met out of bounds. Links lonkende rough. Voor ons een hoge duin met daarin een overgrote bunker afgezoomd met treinbiels. Dus geen fairway te bespeuren.
We keken vragend naar de caddies. “Sla over die duin en de bunker. Dan vind je de fairway. Maar opgepast, niet te veel naar links slaan, want daar is de tee van hole 17. Je kan ook de hole afsnijden over de out of bounds.”
Hij had dat beter niet gezegd…”
|