|
“Three… caffy’s, please”
Machrihanish op het wonderlijke Schotse schiereiland Kintyre. Zoals het haast de gewoonte is, waren we ruimschoots op tijd voor onze tee time op deze topbaan.
In mijn gezelschap zit immers iemand die er een heuse sport van maakt steeds op een vroegere starttijd te hopen. Wat meestal niet lukt…
We hadden dus ruimschoots de tijd om wat te drinken. Dat waren drie koffies en een cola light voor mij.
Iemand offerde zich op om aan de toog de bestelling te plaatsen. Bediening aan tafel is er op veel Schotse golfbanen niet bij.
Na een tijdje zagen we op de toog de “bestelling” staan. De cola light en… drie hoge pinten donker bier.
De besteller twijfelde even, maar stapte toch naar de toog. Wat bleek? De “caffy’s” die hij op zijn Brees Engels besteld had, bleken Caffey’s te zijn. Een plaatselijk sterk bier.
“In Schotland verstaan ze blijkbaar geen Engels…”, probeerde hij zich te verdedigen.
Ik had overigens al een tijdje in de mot dat de barvrouw ons te aandachtig monsterde.
Caffey’s om tien uur in de morgen bestellen was iets wat ze zelfs autochtonen niet had zien doen.
“Daar is tenminste één verstandige bij…”, hoorde je haar denken.
Die met de cola light.
|
