Nu we voorlopig niet meer in het buitenland kunnen golfen en er geen wedstrijden meer zijn, heb ik opnieuw in mijn herinneringstrommel gegrabbeld.
Dit haalde ik er uit…
“C’est un parcours pour des sportifs…”
Golf National voor de tijd dat de baan de Ryder Cup mocht ontvangen. Ook hartje zomer. Een héél hete zomer.
We hadden een starttijd rond 12 uur omdat we vanuit Les Bordes een heel eind moesten rijden.
Daar aangekomen vroegen ik aan de desk of we een buggy konden krijgen, kwestie de recordtemperaturen te kunnen trotseren.
De leuke juffrouw keek me in de ogen en zei de gevleugelde woorden “C’est un parcours pour des sportifs…”.
Dus geen buggy’s.
Daarom een hele lading water en cola meegenomen. Puffen, maar ook genieten, alhoewel de baan duidelijk “geen gevangenen nam”. Af en toe kregen we een nekschot.
Op de negende hole keek onze kurkdroge tong uit naar een verfrissing. Onze voorraad was immers op. Iedereen keek op die negende green naar iedereen. Wie zou die drankjes gaan halen?
De twee oudsten keken naar de jongste, een gewezen topsporter. Die liep eerst, maar stapte nadien naar het clubhouse om nieuwe drank. Ook die was voor het einde van de ronde op.
Daar kreeg een medespeler het zo zwaar dat hij de laatste hole, toch de meest beroemde van de Albatros, aan zich liet voorbijgaan. Op zoek naar weer drank…
Nog dit, de drankrekening was een héél eind hoger dan de greenfees...
|