|
Te moeilijk voor stroke play
Soms heb je een golfbaan waar je vanaf de eerste hole met opengevallen mond naar staart.
Winston Links in het noorden van Duitsland is zo’n baan.
Wijnand Pon, die o.a. in het toenmalige Oost-Duitsland vee teelde en volgens het Nederlandse zakenblad Quote met haast 2 miljard euro bij de top tien van rijkste Nederlanders aanleunt, vond niet zo ver van Schwerin een gebied waar hij de Canadese golfbanenarchitect David Krause op los liet.
Deze leerling van Robert Trent Jones Senior mocht er zoveel grondverzet doen als hij wilde. En daar deed hij nog een fiks schepje bovenop. Dat zorgde voor een maanlandschapsbaan met puntige duinen en diepe kraterbunkers. Iets onwezenlijks, maar ergens mooi.
Wel niet meteen een baan om stroke play te spelen. Je raakt er sowieso wat ballen kwijt door de hoge rough en de vele “blind shots”. Een match play-baan dus.
Wat sommigen danig op de heupen werkte.
Zo kregen mijn flightgenoten, een rampzalig slecht spelende Slovaak en een wel pittig uit de hoek komende Romeinse, ruzie omdat de ene uit frustratie de andere blijkbaar begon te storen.
Ook al omdat de Slovaak hardop steeds een betere score zei dan hij gemaakt had. Wat me niet meteen stoorde. Ik ken er die dat eveneens doen.
Ik genoot, ook soms foeterend… op de grillige baan, van het toch unieke geheel.
Winston Links was dan ook een tijdje de Duitse nummer één.
|
