Ze was een hele tijd de Limburgse damesnummer één en is nog steeds een eminent lid van het Belgian Senior Team.
Toch mooi voor iemand die net een dozijn jaar golft.

“Ik begon in 2009 te golfen. Dat was op Land van Thorn (foto), een negen holesbaan vlak over de Nederlandse grens. Momenteel heb ik handicap 1,7 achter mijn naam staan. De beste quotering tot nu toe.”

Op Millennium is men, zoals we reeds stelden, de driving range aan het verbouwen.
De waterplassen worden gedempt, wat uiteraard impliceert dat de driving range moet gedraineerd worden.

Een moeilijke, want modderige klus.
Het is wel perfect gelukt.

Weer een “Haast vierhonderd golfbanen met leuke herinneringen”-verhaal.

Het eiland…

In de regio rond Dublin spannen het gerenommeerde Portmarnock en het prestigieuze Royal Dublin de kroon.
Iets waar de Carton House-tweeling “Montgomerie” en “O’Meara” ook naar mikte, maar jammerlijk faalde.

Maar zoals steeds op de Britse Eilanden bulkt het van de minder roemruchte, dus minder bekende banen.
The Island is daar een type voorbeeld van. Ooit lag de golfbaan op een eiland, vandaar de naam, maar de strook tussen het Broadmeadow estuarium en de Ierse Zee verzandde. Het eiland werd een schiereiland.

Jim McCann, de meest vooraanstaande reporter van “Top 100 Golf Courses”, duidde The Island terecht aan als “The best course in Ireland you never heard of. Play it and tell no-one”.

Een “hidden gem” of verborgen juweeltje dat op de Britse Eilanden vaak te pas en te onpas gebruikt wordt. Voor The Island geldt dat wél. Een pure links zonder concessies. Niets is er kunstmatig. Alles blijft harmonieus.

Ook na de verbeteringen van achtereenvolgens Fred Hawtree, Eddie Hackett, Martin Hawtree en het duo Mackenzie & Ebert.

Niemand wet blijkbaar wie de originele lay-out tekende.  Er circuleren een paar namen. Die hadden wel oog voor hoe golf toen gespeeld moest worden. En uiteraard ook nu nog.

The Island, een must voor de échte links lovers, waar ik me bij mag rekenen.