Bedoeling was noordwaarts, dus de grens over te trekken. De meteo voorspellingen, die totaal fout waren..., hielden ons echter dichter bij huis. Rondje Spiegelven dus. We hebben het ons niet beklaagd. Integendeel. Wel spontaan geapplaudisseerd voor de greens. Zelden hebben we greens gezien die allemaal dezelfde pace of snelheid hadden. Niet supersnel, maar wel gelijklopend. Puik werk van de Genkse terreinploeg onder leiding van Michel Willems (foto) als je weet hoe de greens er in en na de winter uitzagen.
Ik heb het haast gebruikelijke dipje gehad op holes 7 en 8. Hole 7, Spiegelven dus, omdat mijn drive vanaf de backtee niet ver genoeg draagt om de green in behoorlijke omstandigheden, lees hier vlot, te kunnen halen. Iets probeert, maar dat draaide op een sisser uit. Hole 8 was, naar traditie, ook niet goed. Ik beschouw holes 7,8 en 9, samen uiteraard met holes 16, 17 en 18 terecht als de sleutelholes van Spiegelven.
Vanaf de backtee’s, en die stonden er…, zijn holes 16 en zeker 18 niet haalbaar voor een gewone sterveling. Als je drive de heuvel op hole 18 niet haalt, heb je totaal geen zicht. En dan komt Spiegelven voor de tweede maal in het spel. Zou men die beide holes niet naar een hogere par opwaarderen? ;-)
Uiteraard niet voor de jonge Genkse longhitters…
|