|
|
|
|
| Hilde Stoops en Vasso Smeets zien superscores in hun wedstrijd |
|
Vasso Georgiades (foto links) en Hilde Stoops (foto tweede van rechts) boden op Royal Limburg hun dameswedstrijd aan. Dat zorgde voor enkele superscores.
Zo vergaarden Dominique Germeaux (foto rechts) en Ingrid Verhestraeten(foto tweede van links) in eerste categorie schitterende 45 punten. Dat waren er vier meer dan de eveneens goed scorende duo’s Dominique Haumont – Brigitte Vaerman en Marie-José Hurkmans – Gerty Aerts. Helmi van Asseldonk en Sabine Peene zagen als vierde Monika Ray en Marleen Keijers de vijfde plaats grijpen.
In tweede categorie topten Nicole Kuffner (foto links) en Dominique Withofs (foto tweede van rechts) alles en iedereen. Zij hielden Christiane Triekels en Wies Reynders achter.
Ann Gieraerts – Agens Vanhaeren en Marie-Paul Segers – Diane Bleijenberg rondden de top viif af.
Patrice Vanrunxt was de beste rabbit.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Hiro Utsumi en Lukas Coosemans winnen YA Woensdag |
|
Hiro Utsumi won de Flanders Nippon YA Woensdag vanaf de front nine.
Hij hield runner-up Raymond Hendriks achter die het peloton Danny Dujardin, David Hugaerts, Kris De Wilde en Alex Geskens voor bleef.
Lukas Coosemans was de beste vanaf de back nine. Hij hield het toptrio Mattias Withofs, Nick Lemmens en Erik Luyten achter.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Dirk Lens kampioen van de Houthalense Woodies |
|
De Woodies, een golfende vriendengroep van Royal Limburg, hield hun clubkampioenschap. Op eigen terrein gingen de “Houten” op zoek naar de titel.
Het was Dirk Lens (foto naast Raf Ramaekers links) die met 40 punten de kroon mocht opzetten. Vermeldenswaard was wel dat Dirk op de pas geopende green van hole 7 bij zijn eerste kennismaking meteen een birdie scoorde.
Die 40 punten zorgden ook dat Dirk eindelijk naar een single handicap 9,4 duikt. Wat goed was voor een vat…
Marc Topff werd met 37 punten runner-up, terwijl Benny Graindourze en Erik Vanbaelen de derde plaats deelden.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 39/101: Spiegelven Genk |
|
René Koolen is, na Roland Pijls, de langst zittende van het half dozijn clubcaptains dat Spiegelven kende. Zijn Prijs is dan ook een absolute klassieker. We gingen dan ook graag op de uitnodiging in. Het was wel mijn dagje niet. Je weet wel: “one of those days”.
Eerste hole: Drive links op de fairway in de kuil zonder zicht op de green. Puike slag geslagen, maar mijn flightgenoten, die ik nochtans verwittigd had, zagen mijn bal niet vliegen. Bal kwijt. Streep…
Tweede hole: Meteen moeten we wachten. Lang. Té lang. Slechte slag naar de green en een putt die op twee centimeter van de hole sterft.
Derde hole. Birdie putt strandt op wat meer dan drie… millimeter van de hole.
Vierde hole. Shot naar de green die een totaal verkeerde bots neemt. Bal onspeelbaar ondanks verwoede pogingen. Tweede streep.
Vijfde hole: Putt die weer niet wil vallen. Nu wel een handvol centimeter.
Zesde hole: Eindelijk een par.
Zevende hole: Tweede slag net te kort om de green te halen. In het halfdroge Spiegelven. Weer een streep.
Achtste hole: Niet mijn favoriet, maar toch een birdie putt die andermaal op een paar centimeter na weigert onder het Spiegelvense oppervlak te duiken.
Negende hole: Par.
Dus vanaf op hole 10 alle negatieve gedachten van mijn schouders geschud en op dat toch moeilijkere deel van Spiegelven 18 punten gesprokkeld. Met weer een paar “net niet” putts. Wel ook een hele mooie.
De ronde met goed gevoel afgesloten met een zorgeloze par… die weer net geen birdie werd.
Nog dit. Marshall Andy krijgt een pluim omdat hij alles vlug weer vlot kreeg.
|
|
|
|
|
|
