We zetten onze "Ronde van Limburg" verder.

Vandaag Golf Club Lanaken.

De ontvangst is er steeds top. Zowel in het secretariaat, in het clubhouse of op de eerste tee. Je vertrekt daar steeds met een goed gevoel.

Dat gevoel kan je probleemloos aanhouden wanneer je de holes van deze, zeg maar inland links speelt. Ook als men de rough laat groeien. Dan wordt de baan afstraffend wanneer je niet recht bent bij je slagen.

Eens op de green is de klus nog niet geklaard. Verre van zelfs. De greens zijn de meest uitdagende van de hele provincie. Je toeft, wanneer ze kort gemaaid en gerold zijn, vaak in “drie putt land”.

De Maastrichtsche, zoals de club door wijlen Guus Loo genoemd werd, biedt zowel Golf Club Lanaken als Golf Club Maastricht spelgelegenheid.  Toch is haast iedereen het roerend over eens dat Lanaken zoveel leuker is.

De baan huisvest volgens mij zowel de beste getekende... als de hole die me het minst ligt van heel de provincie.

De best getekende is vijftiende hole, de par 5 van 475 meter met keuzemogelijkheden.

En dan die slothole. Vanaf de tee ga je meteen twijfelen. Deels door de ecozone.
Waar je bal landt, zie je niet meteen als je de fairway bunker wil vermijden.

En dan dat shot naar de green? Links is dodelijk en de greenside bunkers zijn dat ook.
Ik moet eens dringend de sleutel voor deze hole zoeken.